Azucena, sentada preto do lume, recorda cando a súa nai foi queimada na fogueira ao ser inxustamente acusada polo conde de enmeigar ao seu fillo. Na súa cabeza retumba a súa última vontade antes de morrer: "víngame, víngame".
Flamexan as chamas!
A multitude indómita
corre cara o lume!
Con alegre rostro,
alaridos de gozo
por onde queira se escoitan.
Rodeada de esbirros
unha muller avanza.Sinistra ilumina
os seus rostros horribles,
a tétrica chama
que se alza ao ceo.
Flamexan as chamas!
Chega a vítima de negro vestida,descinguida e descalza.
Berro feroz de morte elévase.
O eco repíteo de roca en roca.
Sinistra ilumina
os seus rostros horribles,
a tétrica chama
que se alza ao ceo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario