PLAY. Un día feliz, lixeira... A Traviata. Verdi.

Alfredo recrimina a Violeta o tipo de vida que leva, pero inevitablemente remata declarándolle o seu amor. Ela ríse del porque non acaba de creelo. 

Alfredo:

Un día feliz, lixeira,

pasou xunto a min

e dende ese día

eu ameina sen saber

deste amor que é o latido

do universo enteiro,

misterioso e nobre,

cruz e delicia para o corazón.

Violeta:

Se é verdade marche.

Só podo ofrecerlle unha amizade pura.

Eu non sei amar e non podo aceptar

o seu heroico amor.

Son franca e sincera;

debe buscar a outra.

Para entonces, non vos será difícil esquecerme.