PLAY. Romanza da Duquesa. Xogar con Lume. Barbieri.

Leonor, a duquesa, dándose conta de que o que sinte realmente por Félix é amor, decide sacalo do manicomio no que se atopa pola súa culpa.

Un tempo foi que na doce calma,
 libre de máxica ilusión,
nin se axitaba inquieta a alma,
nin palpitaba o corazón.
Cuán presto, aí! mísera!
cuán presto fuxiu!
como un lóstrego
desapareceu.

Tirano amor, rapaz vendado
vingouse ao fin como deidade;
dos meus desdéns irritado,
prostrou aos seus pés a miña vaidade.
Ti das miñas bágoas
único autor,
salva a túa vítima
tirano amor!