PLAY. Un bel di vedremo.   Madame Butterfly. Puccini

Unha geisha de Nagasaki (Cio-Cio-San, tamén coñecida como Butterfly debido a súa fraxilidade) namórase perdidamente dun oficial da mariña americana (Pinkerton) que, aproveitando unha lei xaponesa que lle permite anular  a voda só con dar o vínculo por roto, cásase con ela. Repudiada pola súa familia e abandonada polo seu marido, a pesar de que a súa criada Suzuki intenta convencela de que non volverá, ela mantén a esperanza e canta:

Un fermoso día veremos
elevarse un fío de fume
polos extremos confíns do mar
e, ao fin, o barco aparecerá.
E esa nave branca,
ao entrar ao porto,
retumbará cun saúdo.
Podes velo? Achégase.
Pero non vou ao seu encontro, non o fago.
Quedo na cima do outeiro e espero ...
e espero.

Espero largo tempo ...
e non me importa a longa espera.
e ao saír da cidade, chea de xente,
un home, un punto no horizonte,
alcanza a verse nas faldras das colinas.
Quen será? Quen será?
E que dirá cando chegue?
Que dirá? Que dirá?
Chamará á súa "butterfly" dende o lonxe!
E eu, sen responder,
mantereime escondida,
un pouco por recato
e un pouco por non morrer
ao encontralo!
E mentres tanto el dirame:
"pequena esposa, aroma de laranxas!",
o nome que me daba cando viña.

Todo isto pasará, prométocho!
Por favor, xa non temas.
Eu, con fe segura...
espéroo!