A princesa Turandot casarase con aquel home que resolva as tres adiviñas.
Un príncipe tártaro, que só con vela se namora perdidamente, accede a pasar todas as probas, a pesares de ser avisado da crueldade da princesa.
O enigmático namorado resolve os tres misterios, polo que a princesa chora amargamente intentando que o seu pai non a entregue ao príncipe. Pero non hai volta atrás: un trato é un trato.
O nobre cabaleiro accede a liberala do seu compromiso se antes do amencer adiviña o seu nome.
Turandot, entón, prohibe durmir a todo o mundo, ata que apareza alguén que desvele o nome do seu prometido.
El mentres tanto canta:
Que ninguén durma!
Que ninguén durma!
Ti tamén princesa,
na túa fría estancia
mira as estrelas que temblan
de amor e de esperanza!
Mais o meu misterio
o meu nome ningúen saberá!
Non, non, sobre a túa boca direino
cando resplandeza a luz!
O meu bico desfará
o silencio que te fai miña!
No hay comentarios:
Publicar un comentario